hoi

Hellooooo,

How are you?? I am fine… dat is hoe we elkaar hier begroeten op straat. Serieus iedereen vraagt: how are you. En ze zeggen ook nog allemaal, i am fine.
Dus ik moet in Nederland straks wel effe uitkijken dat ik niet iedereen ga groeten met, hello how are you? Ze zouden in Nederland vast ook niet allemaal zeggen, i am fine… terwijl ze het toch echt wel een stukkie beter hebben. Met mij gaat het nu ook harstikke goed! Ik weet niet of jullie mijn heimwee verhalen hebben gehoord, zo erg, dat ik mijn koffers had ingepakt om naar huis te gaan… maar dat is nu helemaal over! Ik geniet er nu elke dag vanJ
Elke ochtend er om kwart voor 7 er uit. De kinderen douchen, met ze eten, daarna naar school brengen (scheelt dat we homeschooling hebben, haha). Daarna met de jongere kinderen activiteiten doen. Tussen de middag weer eten, we eten altijd 2 keer brood. Terwijl ze eigenlijk in heel Afrika, 2 keer warm eten. Hadden we laatst op een zondag een keer 3 x brood gegeten. En de werkers zaten allemaal versuft aan tafel, ik vroeg: ‘wat is er?’. Oooo we hebben echt honger!!!!!! Dit kan echt niet….. nee dat kan hier echt niet hoor.

Maar ja, ik ben hier nu al weer meer dan een maand! En ik vond, dat ik dan ook wel een keertje mocht gaan oefenen om met dingen op mijn hoofd te gaan lopen!! Dus ik was op de big market. Echt een big big market!! Die ze hier elke dag hebben en een chaaaaos! Maar ja daar was ik dus. En ik had zoveel in men handen, dat ik het niet meer kon houden. Wat nou?? Op men hoofd?? Oké, laat ik dat eens gaan oefenen… nou dat lukt echt niet dus hè. Nog geen stap, haha. En zou je ook nog eens verwachten dat je respect verwacht van de mensen hier, dat ik het als muzungu ook probeer, en dus hún voorbeeld volg! Maar nee hoor, ze lachten me gewoon vierkant uit!!! Een paar aardige vrouwen, die me wel wouden helpen, het te leren. Maar ik leg me er maar bij neer, dit leer ik nooit!!

Ik zal ook eens even vertellen, hoe graag de mensen hier een muzungu willen en mee willen naar Nederland. Dus willen ze jouw of jouw geld??
We hebben hier een nachtwacht. En nou ja, hoewel hij over ons hoort te waken, valt hij elke nacht in slaap! Lekker idee.. maar ik dacht dus van, oké ik ga wel een praatje met hem maken `s avonds om het hem wat makkelijker te maken. Oké, de eerste avond. Eerst gezellig met hem praten, oké wel aardig. Aan het eind vraagtie of hij morgen mij zijn emailadres en telefoonnummer kan geven, zodat ik dat aan een vriendin in Nederland kan geven, zodat hij dan met haar kan gaan trouwen en in Nederland kan komen wonen. Oké leuk dacht ik, ik had al een vriendin in gedachten, haha. Volgende avond, weer gezellig met hem praten. Krijg ík in eens één of ander huwelijksaanzoek. Dat hij eigenlijk ook wel met mij wil trouwen, dat is eigenlijk wel net zo makkelijk, want ik ben hier nu toch… ik mocht alleen niks tegen Suzan en Famke zeggen, want dan word hij ontslagen.
Oké, maar ik ben maar weer naar men bed gegaan, om misschien effe een nachtje over het aanzoek te slapen? Wahah

Mensen gaan hier ook vaak met een taxibusje. Het heet, dacht ik Mutato. Dat is een klein oud versleten busje, en dan ook echt versleten hè, waar ze met 12 mensen in kunnen. Op één groot plein staan alle versleten busjes verzameld, met allemaal mensen die er in gaan zitten, om vervolgens uren te wachten op een chauffeur. Echt, alle busjes kriskras door elkaar, in de hitte en een enorm kabaal. En ik ging mee… echt je had het moeten zien! Jullie kunnen je het waarschijnlijk niet voorstellen, maar denk maar gewoon effe aan abnormaal.
Oké ik was dus in de stad en wou met zo`n busje naar huis. Ik wist alleen niet precies waar die busjes stonden, dus ik vraag zo`n fietstaxi. Dus ik achterop de fiets en vraag of hij mij naar de busjes kon brengen. Man zit ik een half uur achterop die fiets. En ik snapte dr niks van, want hij snapte mij niet en ik snapte die kerel niet. Staptie halverwege af, vraagtie om een pen. Hoezo dat nou weer dan?? Nou ja, misschien kon ik tekenen waar ik zijn moest. Ja, dat moet hij weten. Nou ja, uiteindelijk ben ik ergens beland. Maar niet op het grote plein met al die busjes, waar ik zou moeten zijn. Nee ik zit op een kantoortje tegen over een man. Hooo wat nou??? Of ik informatie wil? Neee ik wil alleen maar met zo`n busje, voor 5 minuutjes, zodat ik het heb meegemaakt. O, maar dat kan niet hoor. We kunnen je alleen maar naar Kenia brengen. Wat?? Ben ik dus op een kantoor beland voor grote bussen die verre reizen maken. Snap dat dan, ik wil gewoon met zo`n klein rotbusje, voor 5 minuten!!! Hooo en die lui begrepen me ook gewoon niet. Maarr… uiteindelijk ik weet niet hoe, stond ik toch op dat plein met al die busjes. Nou harstikke bedankt. Nu effe een goed busje op zoeken. Oké, gevonden. Nou ik ging er inzitten. Nog geen minuut later 3 zeurende opaatjes, die geld van me willen en die naar Nederland willen. Ik zeg, ,jullie denken dat wij Nederlanders rijk zijn, maar in Nederland ben ik ook maar een arme student hoor! Toen stopen ze wel met zeuren gelukkig, voor even dan. Maar ja, ik zat in het busje.. stikheet en propvol met mensen. En ik was gewoon de enige muzungu en ik hoorde de mensen in het busje gewoon in hun eigen taal praten en de hele tijd viel het woord muzungu. Leeeuk dat ze het over mij hebben! En aan de buitenkant van de bus. 100den verkopers die ons (en vooral mij, blanke) dingen willen aansmeren. Echt waar! Dat was gewoon absurd!! Maar ja, ik zat in het busje.. niet dat we reden ofzo. Nee, ik zat er 10 minuten in en er was nog geen chauffeur en het was stikheet. Dus ik dacht, ik peer hem ik ga wel een andere keer, ik ga niet nog langer wachten hier. Dus ik stap uit. Komt net de chauffeur aanlopen dat we gaan. Oké dus ik er snel nog weer in, pfieeeuw. Oké daar gingen we! Nou ja, ik moet achteraf zeggen, dat ik blij ben dat ik het overleefd heb! Het was wel heel leuk om mee te maken!

Voor de rest hadden we deze week al weer een keer geen water en moesten we wassen met emmers water. Haha echt leuk is dat gewoon!

Suzan en Famke hebben hier vrienden en die heb ik ook al een paar keer ontmoet. Komt gister, een vriend van hun, Richard, naar mij toe en vraagt of het zaterdag gezellig was bij Flavours (waar je kan internetten en eten). Ik zeg, jaaa hoezo? Hoe weet jij dat?
Nou zegtie. Omdat jij mij zaterdag op straat vroeg. Heé mag ik je wat vragen, kun jij me misschien de weg naar flavours vertellen? En ik had hem niet eens herkent!!! Schaaam… echt, alle mensen hier lijken gewoon op elkaar. Maar dat ik van die miljoenen mensen die hier op straat lopen, nou juist aan hem vroeg en dat ik hem dan nog niet eens herken!

Nou ja, dit was het wel weer, het moet natuurlijk ook niet te lang worden hè!!
En weer reageren hè!! Sterkte daar in Nederland, met het slecht weer ;-)

Xxxxx chrissie